Ледзь увесну ажывае зямля,
ўваскрасае і душа – і жыве! –
ў захапленні ад карункаў галля –
філіграні у нябёс сіняве.
Ад шаптання завушніц-катышкоў
у завітых ветрам косках бяроз,
ад разборак навасёлаў-гракоў
за кватэры ў сакавіцкі мароз.
Ад паветры, што пяе, бы крышталь,
пад рулады ручаёў і крыніц,
ад маланак, што асвечваюць даль
пад літаўры і там-там навальніц.
Надзіўлюся на вясны прыгажосць,
расчыню вятрам і сонцу акно –
і адчую мілату: "Шчасце ёсць!",
і празрэю: "Сапраўды! Вось яно!"
Вось яно – пад першым ліпкім лісцём!
Удыхну яго і зноў затужу:
Божа мілы, ці дазволіць жыццё
мне зірнуць і скрозь асенні ажур?
2.04.2013
Скрозь асеннi ажур
© Copyright: Лаззаро, 2014
Свидетельство о публикации №114040300379
Свидетельство о публикации №114040300379
Рецензии
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.