* * *
Як рэкі плывуць стагоддзі,
Для часу няма мяжы.
Не спыніш, не скажаш: "Годдзе!" —
Бо час міма нас бяжыць.
Праз нас ён бяжыць,
Зваротна
Ніколі яшчэ не йшоў,
І безліч плямён і нароўдаў
Пачэзла пад плынню вякоў.
Як рэкі плывуць стагоддзі.
Імкнуцца наўпрост, нацянькі,
Мы — людзі, па беразе ходзім,
А праўды не п’ём з ракі.
На беразе нашай долі
Стаім, на ваду глядзім,
Аспрэчваем час, павольна
Змяншаючы лік гадзін.
Шухнулі ў рэчку з берага —
Падмыла вада пясок,
Каго нам спрачаць цяперака? —
Час цераз нас пацёк!
(з кнігі “Плакун-трава”)
Як рэкi полывуць...
© Copyright: Анатоль Кудласевич, 2014
Свидетельство о публикации №114033110890
Свидетельство о публикации №114033110890
Рецензии