Дагарае маўклівасць сутоння.
Сотні знічак плануюць вандроўку.
Мой рамантык сабраўся ў пагоню,
Атрымаўшы начную пуцёўку.
Мой рамантык паправіў каўнер,
Узяў у рукі іскрысты ліхтар,
Пабяжаў ў сузорны аер,
Да ракі, дзе трымціць ясакар.
Сеў ён у засені на зарэччы,
Праганяе зацяты боль.
Успамінае, як на сустрэчы...
Ён збіраў пазалетась куколь.
Як рунела штодзённа пяшчота
З запавелым заранкам жыцця,
Як хацеў пачуць адзіноту
І хадзіў па шляхах забыцця.
Як ірвалася птушкай натхненне,
А трымалі зямныя рукі.
Як зімоў у начным трызненні
Маляваў на душы карункі.
Аксамітнае неба іскрыцца,
Узрушае прасторы душы.
Можа гэта рамантыку сніцца
Над ярмом звар'яцелай цішы?
Начное падарожжа
© Copyright: Аляксандра Фагот, 2014
Свидетельство о публикации №114032901475
Свидетельство о публикации №114032901475
Рецензии
Прывітанне, Аляксандра! Рады новаму знаёмству! Давайце сябраваць!
Вершы 24.04.2014 15:03 • Заявить о нарушении
Вершы 24.04.2014 15:03 • Заявить о нарушении
Уражаны багаццем і разнастайнасцю вобразаў. Вы выкарыстоўваеце рэдкія словы. У Вас ёсць чаму вучыцца!!!
Вершы 24.04.2014 15:07 Заявить о нарушении
Вершы 24.04.2014 15:07 Заявить о нарушении
Добры дзень)
Дзякуй вялікі. Але ж..яшчэ столькі трэба вывучыць, проста жуда!) Аднак вучоба заўсёды цікава.
Аляксандра Фагот 24.04.2014 16:31 Заявить о нарушении
Дзякуй вялікі. Але ж..яшчэ столькі трэба вывучыць, проста жуда!) Аднак вучоба заўсёды цікава.
Аляксандра Фагот 24.04.2014 16:31 Заявить о нарушении