Я мужык-беларус

"Я мужык-беларус, —
Пан сахі і касы;
Цёмен сам, белы вус,
Пядзі дзве валасы..."
Я. Купала, 1905–1907




Я мужык-беларус, –
Слова роднага пан;
Нёс каштоўны свой груз -
Мовы казачнай збан,
Але страціў яго
Ў ліхалецці гадоў.
Не мяне аднаго,
А мільённы ратоў
Прывучылі казаць
На расійскі манер,
Пачалі вытрасаць,
Беручы за каўнер,
Словаў родных святло,
Мовы нашай агонь, –
Мы згубілі цяпло,
Нібы вершніка конь.
Мы згубілі ў баі
І дачок, і сыноў.
Нам спяваюць гаі
Казкі новых паноў.
Прачынайся, народ!
Я – мужык-беларус
Разамкну табе рот,
Ды на чысты абрус
Мовы казачнай збан
Я пастаўлю  – смакуй!
Хутка здзейснiцца план,
Ты частуйся – сьвяткуй.
07.03.2014


Рецензии
Здорово написано! Когда-то я учила это стихотворение в школьные годы. Спасибо, что пробудили воспоминания о далёком прошлом. С уважением,

Татьяна Огнина   30.03.2014 15:04     Заявить о нарушении
Спасибо, Таня!!!

(как там твой мячик?) ;)

Ад гэтае Тані
адны пытанні:
Сустрэчы - растанні,
з мячом - без мяча.

Дзявочыя слёзы -
сінонім пагрозы.
Гудуць паравозы,
вязуць урача.

Дарэмна скуголiм -
усё пад кантролем.
Мы звязаны болем
з табою адным.
дальше не написал пока)))

Махнач Сергей Юрьевсын   30.03.2014 23:16   Заявить о нарушении
Дзякуй! Вельми прыемна чытаць вершы пра сябе каханую! З узвагай,

Татьяна Огнина   31.03.2014 13:31   Заявить о нарушении