Ружа сэрца мне працяла цернем,
Бо я моцна кветку палюбіў:
Накалоў іголкаю на целе,
Кроў - расу да вуснаў прыгубіў.
Красавала ружа, бы жывая –
Кожны дзень шыпы яе раслі.
А яна мне ў вочы пазірае,
Думае, што боль я той прысніў.
Я ж цярпеў яго з апошніх сілаў,
Усміхаўся ружы, як раней.
Думаў, як памру, дык у магілу
З кветкай будзе класціся спраўней.
Адабрала ружа мае сілы,
Напілася свежае крыві,
Каб вачам здалося неба сінім,
Каб душа кружляла ў ім тры дні.
Калі што – мне не дарыце ружы –
Лепш рамонкі, жыта, васількі…
З імі цёпла будзе мне ў час сцюжы –
З ружай я ж вянчаны на вякі.
РУЖА
© Copyright: Валерий Познякевич, 2014
Свидетельство о публикации №114022806374
Свидетельство о публикации №114022806374
Рецензии
Вот читаю и - завидую!(по белому))
Классно Вы на белорусском-то!
С Уважением и теплом к Вам!
Она Одна Всегда 19.09.2015 18:52 • Заявить о нарушении
Классно Вы на белорусском-то!
С Уважением и теплом к Вам!
Она Одна Всегда 19.09.2015 18:52 • Заявить о нарушении