Скаланіцеся, цьмяныя хмары,
Стану пэндзлем па схілах вадзіць,
Каб праменьнем залеяць абшары,
Дзе краіна бялявая сьпіць.
Ты -- адная і болей ня трэба,
Я тваімі сьлязьмі агарнусь
Ды з малітвай у сіняе неба
Па ўсьмешкі радныя зьвярнусь.
На ўзгорках пасьпелае нівы
Ўдол схіляю сваю галаву,
Я на сподку з блакітнай палівай
Твае зернейкі ўсе зьберагу.
У званочкавай сьціплай спадніцы
Сілкавала зямлю хараством,
Твае цэрквы, касьцёлы, капліцы
Мне ў маленстве былі малаком.
Для цябе пералівамі грае
На гармоніку дзядзька Дняпро.
Маладая, жывая, сьвятая,
Пра цябе дзьмуе браце Вятро.
Ручаі гаваркія ў Нарач
Матузкамі бягуць спакваля.
Неабсяжная любая далеч,
Бел-чырвоная маці мая.
Родная
© Copyright: Ветразь, 2014
Свидетельство о публикации №114012311073
Свидетельство о публикации №114012311073
Рецензии