Той дзень не забыцца николи
Ни бацьку, ни сестрам, ни мне.
Сядзели ля ложка матули,
Чакали, што зараз засне.
Пасьпиць и прачнецца. И скажа:
"Падайце, дзеци, вады"
Але маци згарала як свечка,
Яна памирала тады.
Як цяжка паверыць, матуля,
Што болей цябе нима.
Знайшла свой апошни прытулак,
Ни сядзеш ужэ ля акна.
А можа ты выйшла кудысьци
И вернешся хутка назад.
Адчыниш цихенька калитку
И пройдзеш у маукливый свой сад.
Я моучки стаю ля аптэки.
Чым боль мне свой зараз лячыць?
О, Божа! Ци знойдуцца леки
Матулину смерць перажыць?
Ах, мамачка, мама, матуля!
Як хутка твой скончыуся век.
Усим сэрцам, сямьею смуткуем
Любимый ты наш чалавек.
Памяци маци
© Copyright: Светлана Люстибер, 2014
Свидетельство о публикации №114010310750
Свидетельство о публикации №114010310750
Рецензии