Мне жыць толькі межай реалій
І ў марах не браць вышыню…
Што сцэны бязглуздных баталій?
Спакой толькі ў сэрцы цаню.
На што мне пясок, яго замкі,
Я мэту улью ў бетон.
І будзе апора, не рамкі,
Адыйдзе былога паром.
Не стала юнацтва, кахання:
Сумленныя, трэзвыя дні.
І толькі што боль раставання
Свае беражэ карані.
Мне жыць тольк межай реал й...
© Copyright: Михаил Лучин, 2013
Свидетельство о публикации №113102400631
Свидетельство о публикации №113102400631
Рецензии