Я восенню згадаю на цябе:
Лістота намалюе сонцу стаць….
Пайду ў адзіноце і журбе,
Халодны вечар буду сустракаць.
Я бачы рысы любыя што раз,
Калі дыван мне сцеліць добры шлях,
Але прайшоў той незабыўны час,
Заставіў слезы на тваіх вачах.
Прабач дурному гонару, прабач….
Як грэшнік да Мадонны пакланюсь.
Хай сэрца абяссіленага плач
Навучыць, да каханай павярнусь.
Я восенню згадаю на цябе:
Лістота намалюе сонцу стаць….
Не быць мне ў адзіноце і журбе,
Жадае сэрца птушкаю спяваць.
Я восенню згадаю на цябе...
© Copyright: Михаил Лучин, 2013
Свидетельство о публикации №113101407872
Свидетельство о публикации №113101407872
Рецензии