Ганна Вікеньцьеўна,сябар златы!
ЖЫлі мы разам і ў горы заўжды.
Мудрасць твая памагла перажыць
Час,які быў для мяне нежывым.
Сагравала заўсёды ты сэрца маё,
Давала мне сілы,калі не было.
Дзякуй табе, прыгажуня мая,
Хоць і даўно цябе побач няма.
Ты бачыла шмат усялякага зла,
Но сэрца сваё ты яму не дала.
ДалА мне надзею і веру у шлях,
Каб не блукаць і далей у грахах.
Жыццё ты сваё пражыла не дарма,
Каханнем сваім сагравала спаўна .
Ты навучыла мяне выжываць,
Навучыла таксама мяне ты кахаць!
Дай табе Божа цяпла і святла
За тое, што дУшу маю берагла.
Дзякую Бога,што побач жыла,
Сяброўкаю мудраю ты мне была!
Дзякую вам
© Copyright: Людмила Шаблыко, 2013
Свидетельство о публикации №113101304726
Свидетельство о публикации №113101304726
Рецензии