Начо кам з бял знай...

Начаўкам з бялізнай не плысьць у акіян,
На тонкім алоўку не злётаць да зор,
Вялікае сэрца стрывае сто ран,
А кволаму хопіць адной.

І памяць  ніколі не сойдзе ў нябыт,
І нашчадка не змогуць маны,
У краі, дзе шумяць векавыя дубы,
Дзе не зрыты яшчэ курганы.

-20.9.13.


Рецензии