Дзяды

  Михаил Анищенко-Шелехметский

 Входит матушка

 (на беларускай мове)

 ***
 Увайсці і пакланіцца... Ціха рыпае масніца –
 У бязважкасці.
 Адкрычала сэрцу сэрца. Бо няма канца, здаецца
 З гэткай якасцю.
 Што за гукі? Што за твары? Плакаць мне ад гэткай гары?
 Ходзіць матухна.
 Рукі пахнуць чымсьці рэзкім, памяць збілася на трэскі…
 - Дзе ты, дзетухна?
 Пляснуць дзверы за парогам, разам з д'яблам, разам з богам
 Ходзіць бацюхна.
 Рукі пахнуць даўнім стогнам, і акопамі, палонам…
 - Дзе ты, дзетухна?
 Конь заржэ на канавязі. Са смугі, ці то з баязі,
 Ходзіць дзедухна.
 Рукі пахнуць, як насланне, разарваны па пашане…
 - Дзе ты, дзетухна?
 Далеч смугай паланіцца. Зноўку рыпае масніца.
 Ходзіць бабухна.
 Рукі пахнуць горкім пеплам, і чаканнем, чорным пеклам…
 - Дзе ты, дзетухна?
 Пахне порахам і сенам, і расколатым паленам,
 Дымам космасу…
 Ці то вочы? Ці то зенкі?  І стаяць яны ў сценкі,
 Усё без голасу…
 Я гляджу ў худыя твары, вось мой бацька, вельмі стары,
 Тае з бабцяю.
 Што аповесць? Вось, пакуты? Ці то морак? Ці то смутак?
 - Дзе ты, дзетухна?