ВОУК У ЛЕСЕ

Па разнарадцы ў лес прыехаў Воўк.
Хоць не патрэбен, але, бач, прыслалi.
- Каб воду ў ступе ён дарма не тоўк.-
Чыноўнiкi з ляснiчаства сказалi.

Мядзьведзь наконт Ваўка сказаў звярам,
Што трэба слухацца, хоць мiла, хоць не мiла,
Ласям, Вавёркам, Лiсам i Тхарам.
Бо, як не з'есць, то точна дасць у рыла.

Воўк, як уджалены, насiўся па лясах.
Праверыць, як успашка, як палiўка.
Аж дым стаяў у шэрых валасах
Ад кончыка хваста i да загрыўка.

- А што там робяць плотнiкi- бабры?
А цi не востраць зубы на "хаўтуры"?
Прыкiдваўся, што добры, да пары.
Прыйшла пара i азвярэў "ў натуры".

Матаецца па лесе цэлы дзень.
Ад'еўся Воук i бесiцца ад жыру.
Як, часам, гаркне:" Гэта, што за пень?"
Усе патрэбна Шэраму праныру.

Не бачыў лес яшчэ такiх Ваўкоў.
Дзеб нi схаваўся, знойдзе адусюду.
Было так цiха памiж тых дубоу.
Але ж, скажы, прыслалi жа зануду!

Па мiнiстэрскаму, маўляў, лiсту прыйшоў.
А вышла, быццам лесу ў пакаранне.
Не доўга думаў, сам сябе знайшоў.
У Шэрага ў пастушастве прызванне.
*****     *****     *****     *****
Як любяць многiя уладу паказаць.
(Як не хавайся, гонар- ён вылазiць)
А асаблiва, наваяўеная знать.
Вось тыя, хто – учора - з гразi ў князi.