Из Джерарда Мэнли Хопкинса. Господь, Ты праведен..
THOU ART INDEED JUST, LORD...
Justus quidem tu es, Domine, si disputem tecum:
verumtamen justa loquar ad te:
Quare via impiorum prosperatur? &c.
Thou art indeed just, Lord, if I contend
With thee; but, sir, so what I plead is just.
Why do sinners' ways prosper? and why must
Disappointment all I endeavour end?
Wert thou my enemy, O thou my friend,
How wouldst thou worse, I wonder, than thou dost
Defeat, thwart me? Oh, the sots and thralls of lust
Do in spare hours more thrive than I that spend,
Sir, life upon thy cause. See, banks and brakes
Now leav;d how thick! lac;d they are again
With fretty chervil, look, and fresh wind shakes
Them; birds build -- but not I build; no, but strain,
Time's eunuch, and not breed one work that wakes.
Mine, O thou lord of life, send my roots rain.
ПЕРЕВОД:
Господь, Ты праведен всегда. И всё же
О правосудии сужусь с Тобой.
Зачем пороки тешатся порой
И злоба благоденствует?.. О Боже!
Ведь Ты не враг мне, так за что ж, Друг мой,
Со мной Ты обошёлся даже строже,
Чем с грешником, что преуспел на ложе
Разврата и в хуле на Храм Святой?
У птичек гнёзда есть, но разорён
Мой дом. Луга в цвету всех умиляют,
Но сад мой в пустополье превращён,
И я, что евнух, жизнь не окормляю…
Дай дождь моим корням, коль я прощён
Тобой, мой Бог - Бог Жизни! Умоляю!
Свидетельство о публикации №113072500362