Лято в Добруджа

Ранобудните птици възпяват
свежестта подир нощния дъжд.
В необята  - нашир и надлъж -
лято житена риза развява.

Изтъркулва се слънцето с радост
да дари благодатни лъчи.
Чучулига в простора гълчи,
а росата обречена пада.

Диша житото - скъпа награда
в лятна зрелост и праведен звой.
Зрелостта в теб не носи покой.
И сърцето обречено страда.


Рецензии
Прекрасен одухотворен стих!С уважение, Роси!

Росица Бухова   24.06.2013 13:25     Заявить о нарушении