Дай нам Бог быць асцярожнымi з табой!

да Наталлі І.

 Я з табой ў сабе расстацца ўчора кляўся.
 Не, не так! Дакладней - Далей не ісці ...
 Бо з табой чагосьці ўчора я спужаўся.
 Што зайду з табой ў які-небудзь тупік ...

 Да цябе мяне што вабіць, сам ня знаю!
 Можа, нешта, ў чым ня лёгка разабраць ...
 Вось, ты побач - і ўжо я ціха таю,
 Мне з табой сябе не цяжка забываць ...

 Ты ідзеш, із пажаданнем ціхай ночы ...
 Я, схаваўшы дакрананне рук тваіх, -
 Знемагаюсь па табе ... Таксама Хочаш?
 Natali ... Я не магу так, Natali!

 Засталось чакаць нам месяцаў нямала!
 Як магу, імкнусь не даць агню сябе! ..
 Дай адказ, - што адбываецца між намі?!
 Нараджаецца ці тоне карабель...

 Нас зацягваюць ўсё далей стаулення, -
 Справаздачу даць сабе баюсь, Куды ...
 Мы за нас з табой ў адказе не імгненне, -
 Мы за нас з табой ў адказе назаўжды ......

 Непрыкметна ў нас будуецца ўжо штосьці, -
 Дай нам Бог быць асцярожнымі з табой!
 Па натхненні аддаючыся цеплыні,
 Дай жа Бог не стаць нам цацкай ланцугоў ...

 Дай нам Бог у пачуццях не заблудзіцца,
 Не прыдумаць іх, - ва ўціску нашых спраў ...
 Я не ведаю, што далей з намі будзе.
 Вось галоўнае, што я сказаць жадаў ...


 Браціслаў Лібэртус


 ПЕРАКЛАД З РУСКАЙ МОВЫ: http://www.proza.ru/2013/03/11/1197

 КАМЕНТАВАЦЬ МОЖНА ТАКСАМА I НА:
 МайлРу (Блог1)


Рецензии
Дай нам Бог быць асцярожнымі з табой!

Я з табой ў сабе растацца ўчора кляўся.
Не, не так! Дакладней - Далей не ісці...
Напярэдадні чагосці напужаўся.
Што зайду з табой у які-небудзь тупік…

Што так вабіць моцна, несвядомасць маю.
Мабыць і табе не лёгка зразумець…
Вось, ты побач – і ўжо я ціха таю,
Нават мары, думкі, клятвы прэч…

Ты зыходзіш з пажаданнем на дабранач…
Я, схаваўшы дакрананне рук тваіх, -
Знемагаю па табе… І ты Жадаеш?
Natali ... Я не магу так, Natali!

На гадзінніку – шмат месяцаў засталась!..
Як магу, імкнусь не даць агню сябе!..
Дай адказ, - што адбылося памеж намі?!
Нараджаецца ці тоне карабель...

Нас зацягваюць ўсё далей стаўлення, -
Справаздачу даць сабе баюсь, Куды ...
Мы за нас з табой ў адказе не імгненне, -
Мы за нас з табой ў адказе назаўжды...

Непрыкметна штосці мы будуем, -
Па натхненні аддаліся цеплыні…
Засцяражы нас Бог, адно ж для нас існуеш!
Божа! Дазволь не загуляцца ў ланцугі…

Дай нам Бог у пачуццях не заблудзіцца,
Не выдумляць іх, - толькі сорам нашых спраў…
Я і не ведаю, што далей там стварыцца.
Вось то галоўнае, што я сказаць жадаў…
/
/
/
/
P.S
Шчыра дзякую за Ваш водклік на Перадсвітальную казку для паэта.
Вельмі падзейнічаў на маё славалюбства.
Нарэшце ізноў дакранаюсь да Вашай творчасці.
Ну, і як што не так, выбачайце, калі ласка!
З павагай.

Алекс Старостин   29.08.2014 19:22     Заявить о нарушении
Дзякуй, Алексе, за водгук і дэтальную рэдакцыю верша!
З паважаннем і сяброўскай усьмешкай - Браціслаў.

Братислав Либертус Лирик   25.12.2014 05:53   Заявить о нарушении