Трамвай звiніць, блішчыць Парше,
Рэклама гарыць агнямі.
На самой жа спарве, што на душы
Не перадаць славами.
Гукі гучаць, выплясвае мім,
Меддзю трамбоны ззяюць.
Тое, што у сэрцы грахочыць маім,
Моўчкі мяне з’ядае.
Склаліся вершы, дапісан расказ,
У песнях усё ёсць – паслухай!
Трэба ж было мне нешта сказаць,
Але не хапіла духу.
Хтосці крычыць уздагон на пуці,
Хтосці рыдае строем.
Я б адказала пра ўсе пачуцці,
Каб ведала, што са мною.
На самой справе
© Copyright: Ася Духан, 2013
Свидетельство о публикации №113061705531
Свидетельство о публикации №113061705531
Рецензии