Стихов собирала своих многострочье -перводс белору

      Галіна Гузянкова

Збіраю зёлкі ў лузе ля ракі,
Кладу ў прыпол чабор і медуніцу.
Гарэза-ліпень (толькі б падражніцца!)
То дакранецца ветрам да шчакі,
То жоўтай пчолкай празвініць ля скроні,
То паднясе сінічку на далоні…
Збіраю зёлкі ў лузе ля ракі.
А сонца зіхатлівым павучком
Паціхеньку паўзе сабе ўгору.
Мядовы водар так дулманіць голаў,
Што падаю ў абдымкі траў нічком
На чабарам засцелены ўзгорак.
Дык ліпень (бач ты, хуценькі які!)
Цалуе палка валасы і плечы –
І я бягу па травах нацянькі
Пад вольхі, дзе крынічанька трапеча.
…Дастану зёлкі ў гэты вечар золкі
І звару напой з духмяных траў.
Запахне летам, сонечным ўзгоркам,
Дзе мяне палкі ліпень цалаваў.

Стихов собирала своих многострочье
Я в поле,где рожь,на лугу средь цветочков,
В лесу на опушке их в лад прозвенели
Мне синь-колокольчики,и шелестели
Их с лаской осинки,беседуя с ветром,
Когда я гуляла,проснувшись с рассветом,
Кукушка строку мне свою куковала,
Её повторяла,чтоб я не теряла,
И пели девчата душевно о речке,
Запала мне искренность слов их в сердечко,
Секреты свои родники открывали,
И грозы суровым наказом сверкали.
Стихи собирала свои на Посожье,
На торных путях,часто по бездорожью,
Душою вбирала я каждое слово,
Чтоб стали стихов моих крепкой основой.


Рецензии
Хороший перевод! Понравился. Только ты белорусский вариант поместил другого стихотворения))) А я поначалу удивилась, почему размер другой...
Вот правильный текст:

Я вершы збірала свае ў наваколлі:
Між кветак у лузе, у жыце на полі.
Зязюля радочак мне свой накувала,
Каб я не згубіла, яшчэ паўтарала.
Асінка пад ветрыкам прашалясцела,
Званочкі на ўзлеску ў лад празвінелі.
На роўных шляхах, часам на бездарожжы
Я вершы збірала свае ў Пасожжы.
Дзяўчаты пра рэчаньку недзе спявалі –
Іх шчырыя словы ў сэрца запалі.
Сакрэты свае адкрывалі крыніцы,
Суровым наказам грымелі грамніцы…
Душою ўбірала я шчырыя словы,
Каб сталі яны маіх вершаў асновай.

Ольга Сафронова Таганрог   03.07.2013 18:35     Заявить о нарушении