Трымае ён у руках свой бел-чырвоны сцяг.
Ды утрымаць ужо яго не можа.
Сiвыя валасы i трэмар у касцях
Ды думкi шэрыя, што ужо не пераможа.
Але стаiць, вачыма бачыць неба,
Дзе ўдалечы даўно цягнулiся буслы.
Дзе зараз хмарачосы пужаюць самалеты,
Дзе дагарае вогнiшча з той былой iскры.
Не рэе бел-чырвоны сцяг над галавой у яго руках,
А недзе пад канапаю ўж столькi год пылiцца.
Але надзею ён схавау у душу, там трымае.
Бо яму ёсць яшчэ чым ганарыцца.
***
Пакуль па радыё ніхто не дуе ў вус,
Сядзіць апошні беларус
Ды галавы не паднімае.
Але ён сцяг у руках трымае.
Апошн беларус
© Copyright: Дорошко Владимир, 2013
Свидетельство о публикации №113053000954
Свидетельство о публикации №113053000954
Рецензии