Насцеж ўсе вокны, дзверы адчынены.
Птушкай ляціш, ці ідзеш пекатой?
Цяжкія боты дарогай запылены...
Крылы аслаблены часу вадой...
Вецер гуляе ў нікчэмных пакоях,
Холадам студзіць, цяплом абдае.
Стамлена блукаеш, летаеш ў мроях,
Доля быцця жыць табе не дае.
Часта здараецца так, што ў няволі
Птушку трымаюць, злавіўшы у снах.
Птушка знікае. Жме сэрца да болю.
Тлее, гарыць мар надуманых дах.
Як жа дазнацца, ты ў небе, ці пешы?
Шчасце таму, хто шчасце пазнаў.
Насцеж ўсе вокны. Сюды! Дам я ежы!
Дзверы адчынены! Вецер прагнаў...
22.11.95 г.
Шчасце, чакаю цябе
© Copyright: Ольга Цимбалист, 2013
Свидетельство о публикации №113052605319
Свидетельство о публикации №113052605319
Рецензии