Вечаровыя згадкі нясуць супакой,
Знітаваныя з цішай, зарой залацістай, –
Лагаднее на сэрцы хвілінай такой,
І душа прасвятляецца мараю чыстай.
Вечаровыя згадкі нясуць супакой
Пасля клопатаў дзённых і марнага тлуму.
Да Сусвету бліжэй нам такою парой ,
Калі вечар аб вечным навейвае думу.
Пацямнелі ўжо лозы над самай вадой,
І на травы мурожныя выпалі росы,
А туман над ракою – нібы сырадой.
І ступае Гасподзь – урачысты і босы…
Вечаровыя згадкі нясуць супакой.
Вечаровы супакой
© Copyright: Галина Загурская 2, 2013
Свидетельство о публикации №113052407016
Свидетельство о публикации №113052407016
Рецензии
Пасля маіх клопатаў дённых і марнага тлуму твой верш прасвятліў маю душу чыстай мараю і зделалася ў мяне зараз лагадней на сэрцы...Дякуй. Галіна, за асалоду тваіх цікавых слоў, якія мне вельмі спадабаліся.
З павагай - Мікалай Анякаў
Николай Болдовский 13.09.2013 19:28 • Заявить о нарушении
З павагай - Мікалай Анякаў
Николай Болдовский 13.09.2013 19:28 • Заявить о нарушении