Шчыра кажучы, пішу
без вялікага надхнення.
Бо кажу не ў пустату,
а друкую ценю.
Каб чакалася ў адказ
нешта з большым вокам,
дык пашырыў бы і я
погляд на дарогу.
Як пайшло, так і прыйшло.
Слуп мяне праслухаў.
Мы сустрэліся. У лоб.
Ён мяне не слухаў.
Ён да сонца быў сьпіной.
Гадаваў дзіцятка....
Для каго я друкаваў?
Можа і нашчадкам.
Адбiтак
© Copyright: Владимир Кабердин, 2013
Свидетельство о публикации №113051607101
Свидетельство о публикации №113051607101
Рецензии