Эбиемэ

Бэлэкэй ике кыз, гел бергэ идек без,
Бер берсез бер сэгэтъ торалмый.
Балачак чакларны сагынып сойлибез.
Йорэклэр бер нэрсэ онытмый.

Кичлэрен экиэт hэм жырлар тынладык
Янганда утыннар учакта,
Оныгым, кызым дип аерып тормады
Сыйдык без бергэлэп иркэле кочакка.

"Эбием, матурым" - дип битен сыйпадым,
Мин сине яшэртер табырмын даруын...
Тик еллар yттелэр, э мин сонладым,
Тормышнын утмэдем сынавын.

"Инэки" дип апам эндэште hэр чакта,
Ул аны озелеп яратты.
Гаилэде ин сонгы, ин матур кыз бала,
Инэгэ булды кош канаты.

Бэхетлэр олэшкэн таннарда уятты:
"Кызларым, сез сонга калмагыз!
Ал кояш чыкканда жир йозе бик якты,
Алладан фатиха сорагыз.

Ак ефэк кулмэкле асыл тоз гэудэне
Гомерлэр жэллэми боктелэр
Зэп-зэнгэр кузлэрнен нурлары сyндерде
Сагышлы, кайгылы бу жиллэр.

Кадерле кешебез, ин якын кешебез,
Син инде мэнгегэ китсэндэ,
Барысы очен дэ бурычлы сина без,
Яшисен кyнглебез тyрендэ.