Рай для животины. Катерина Глуховская

Большой человек, всесильный, как Бог,
Во все времена животину берёг.
Вот говорит он, холя её:
– Ты пища, работник, богатство моё!
У животины открытый взгляд:
Прямо в душу глаза глядят;
Не ждёт, не гадает про смерть свою,
А смотришь, умрёт – и уже в Раю.
Под ноги шкуру хозяин постлал,
Голову поднял, во гневе вскричал:
– Я во спасение лоб разбивай,
Тебе же за так пожалован Рай!
– А разве ты лучше, чем те котята,
Чья жизнь твоими колёсами смята?
Куда же, хозяин, тебе до бычка –
Лезвием вспоротого бочка?
Стоит человек, наблюдает картину
Райского сада для животины,
Что Господа просит у Райских ворот:
– Пусть и брат мой тоже войдет!

Перевод с белорусского


***

Кацярына ГЛУХОУСКАЯ

Жывёлiн Рай

Вялікі-вялікі, як Бог, чалавек,
Жывёлу сваю даглядае спрадвек,
У вочы глядзіць і выказвае ёй:
"Спажытак, маёмасьць і парабак мой".
А тая жывёла глядзіць у вочы,
Ня ведае сьмерці і ведаць ня хоча,
А нават калі пасьля памірае,
Глядзіш, а яна ўжо ў Раі.
Стаіць чалавек на зямлі, на скуры
І кажа туды ёй, зусім абураны:
"Мой Рай недасяжны, а твой - у дар?
Чаму гэта так, калі я гаспадар?"
Далёка табе, гаспадар, сягаці
Да зьбітага колам тваім кацяняці.
Куды ж, паночку, табе да бычка,
Лязом скрываўленага бачка?
Стаіць чалавек і далей назірае,
Як ходзіць жывёла па ўласным Раі,
Суму і просіць у Бога: "Хай
І сябар мой патрапляе ў Рай".