Но ад дедушШак, ша, втыкайт!

Нашы дзеци.
Як чудныя рэпки.
Дзе куда вжа их пазатыКаць.

Дзед трасецца
Ажно са й смеху й: ий наравякца ш, вяк, це зь бякш!

От нядБайла!
Нияк апраВикЦа й а ни мозьня взе зь ад падлянк,
Што ввярнули в нули ж уж бутта прама вота жэ тавСцяка й.

Да он вецер!
Он-ён нас выцер жа й!..
Прама зь трапКаю кая хатк. От паскуда! Дывы на ублюдка:
Вин шэ й киркы нам попрышывай ж.

И дывЛюся
Я на гэтых Люська й: кай прам гозыра ж фси взь ражайм!

Так шо нету тибе ни свету, а ни буца ужо ад папк:
Ты ж дывыся там,
Доця нась!
Каб чаго табе
Барада й…


Рецензии