Сакавiк

Свяжэй паветра i снег тае.
Сiнiца цвiркнула ; кусце.
Над возерам чарада чаек
вясну прыносяць на хвасце.
На вербах треснулi пупышкi,
ручайкi журчаць ахвоча.
Не вабяць болей вучняу кнiжкi,
ва дварах справы да ночы.
Вясна iдзе, пяе, спяшае.
У прыполе фарбау  цьма.
Усё жывое ажывае,
прачынайцеся ад сна!

Што маем?
Калi другому зла жадаем,
атрымлiваем то, што маем!
Пройдзе буран вiхра палямi,
дашчэнту вырве з каранямi .
Змяце патомства адным махам
i зло вярнецца бумерангам.
Толькi праудай жывы будзем
Iснуе прауда  - карысць людзям.
А калi звычаi губляем.
Вось тады маем то, што маем!

Натхненне

Калi няма у душы натхнення,
калi няма дзеля чаго
iмкнуцца у высь у захапленнi,
не знойдзеш з лiхтаром яго.

Вось прападзе дзесьцi i баста,
нi ахвоты, нi жадання.
I безумоуна прыкра, стыла
цi то вечар, цi то ранне.
Нi спачування, нi спагады.
Надзею роспач ахапiу.
Прабач, натхненне, мираж гэты!
Тэмп мiтуслiвы пакарыу