Есть любовь!

.....Назип Исламов

Бывало, и соловьем пел,
Вороном каркал иногда.
Было, и я обманывал,
Сам попадал вранью когда.       
Сколько обманов напевал
Выдав за песню соловья.
Все в мыслях обернется вновь,
К пятидесяти подойдя.               
Не раз был любим и любил,
Верил я и не доверял.
Но на пути у любови
Вороном я не прокричал.            
Кому дурачком казался,
Иным- очень даже умён.
Юродством не заразился,
Но умишко мое тех дён             
В водах ополаскивали,
Да и забросили в огонь.
Зачеркнув – «Любови нету!»,
Заново испускают вонь.            
Есть любовь! Как мог объяснял,
Тем, кто сказал, что нет любви.
Есть любовь! В огонь бросает,
Тебя и в пятидесяти!


Рецензии
оригинал стихотворения
.....Нәҗип Исламов

Сандугач күк сайраган бар,
Карга күк кычкырганым.
Булды үзем алдаганым,
Ялганга ышанганым.
Алданганым булды күпме
Сандугач теллеләргә.
Бөтенесе уйга кайта,
Җиткәч тә, иллеләргә.
Күпме сөелдем һәм сөйдем,
Ышандым, ышанмадым.
Тик мәхәббәт каршысында
Карга күк кычкырмадым.
Тиле дә булдым-кемгәдер,
Кем өчен-акыллы да.
Зәгыйфлек килмәде, ләкин.
Кечкенә акылыма
Суларда чайкадылар да,
Утларга ташладылар.
Сөю, юк, дип сыздылар да,
Яңадан башладылар.
Сөю, бар! Күпме аңлаттым,
Сөю, юк. дигәннәргә.
Сөю бар! Утларга сала,
Җиткәчтә, иллеләргә!

Аль Фарид   16.05.2016 19:53     Заявить о нарушении