У нескладовае

 
Усю ноч блукала у нескладовае,
назiрала, што у Полацку новага.
Вось тут забудова, там помнiк, музей...
Месячык з неба хiтравата глядзеу
Нарэшце, на правым беразе золкам,
на хвалях Дзвiны агнi, як вясёлкi.
Узiрала Сафiйка у воды з гары.
Хтось прачынауся, а хтось снiу яшчэ сны.
Шапку зняла у знак святой Еуфрасiннi,
схiлiла галоуку на ножку хiлую.
Цiха стаяла, нiбы няжывая...
К Сымону Полацкаму завiтала.
Доуга глядзела на постаць тытана,
у помнiка Скарыны апантанна.
Заваражыу Скарына – такi волат!
А ад Дзвiны ветрык нёс свежы подых.
“Дзень добры! –  сказала яна Скарыне –
Вельмi нязручна гуляць адной мне.
Дужа прыемна, вас напаткала,
аднак, сустрэчы мне ужо вельмi  мала.
Мiж старых каменняу i вулiц гулкiх
я досвiткам адшукала прытулку.
Тут песняроу, друкароу сустракала,
ды лепш прапiшуся у Полацку стала.”


Рецензии
добры верш!жадаю поспехаў у творчасці!!!Прывітанне з Браслаўшчыны!!!

Максим Иосифович Ролик   02.03.2013 15:34     Заявить о нарушении
Шчыра витаю суседа. Не губляйцися, заходзьце на старонку. Настя

Анастасия Сазанкова   04.03.2013 13:51   Заявить о нарушении