Вы падышлі апоўначы, у цемры,
нячутна, вельмі блізка, так што я
занерухомела як быццам пад прыцэлам,
адчула ваша сэрца цераз шоўк,
пачула пах, што засланіў усе думкі,
каханых вуснаў дыханне вось тут,
i вашы рукі ўвінаюць маю душу...
Мяне ўжо свеце не знайдуць.
Мы используем файлы cookie для улучшения работы сайта. Оставаясь на сайте, вы соглашаетесь с условиями использования файлов cookies. Чтобы ознакомиться с Политикой обработки персональных данных и файлов cookie, нажмите здесь.