Мова

Мне кажуць :
            «Мова мёртвая твая,
Бо толькi недзе ў кнiгах
                i сустрэнеш».
А я сцвярджаю,
              што яна жыва,
Як сэрца б’ецца,
               i таго ня зменiш!

I хай яна
          прывабнее ўсяго
У вершах
          ад купалаўскага слова,
То будзе так,
             бо ў гэтым ёсць выснова,
Што талентамi
                скарбнiца паўна!

Ад Вязынкi
           да гродзеньскiх крынiц,
Ад ciвага Прыдвiння
                да Палесся
Званчэй гучыць
                разбуджаных званiц
Маёй краiны мова
                нiбы песня.

I ў вобразах чароўных
                песняра,
Што спадчынай купалаўскай
                завецца,
Адчынеш душу
           шчырага сябра,
Дзе слова,
     як крынiца дзiўна льецца.

Хай кажуць:
          мова нiбыты мяртва,
Змарнела,
      ледзь за часам не паспееш.
А я сцвярджаю,
            што яна жыва,
Як сэрца б’ецца,
             i таго ня зменiш!



 2012 р.