Дичка. Перевод с Белорусского

    Генадзь  ГОВАР

        ДЗІЧКА

Дзічка ў полі адна пры дарозе...
Ад відна давідна, бы ў гіпнозе...
Помніць добра яна ліхалецце...
Бой... Грымела вайна... Подых смерці...

Пахавалі пад ёй маладога...
Адыйшоў, як герой, нябога...
Дзічка ціха стаіць на варце...
Цяжка боль загаіць браце...

І ў снягі, і ў дажджы, і ў спёку...
Дзічка тут назаўжды, а ні кроку.
Толькі ў маі штогод ажывае
І бялютку фату апранае…

Бы нявеста стаіць ў чыстым полі...
У жаданні кахаць, як ніколі...




     Геннадий Говар

         ДИЧКА

Груша дикая на поле у дороги,
Как в гипнозе уж давно стоит.
Помнит груша прошлые тревоги,
Дым, огонь, тяжелые бои.

Схоронили, парня молодого,
Как героя -  юного бойца,
И по всей земле рыдали вдовы,
Похоронку скомкав у крыльца.

И в снега и в зной и в дождь и слякоть,
Все хранит и память и мечту,
Только в мае, переставши плакать,
Одевает белую фату.

Памятью тех дней, той тяжкой доли,
Как невеста, стала в чистом поле.