Я не могу...
Хоть к прошлому не может быть возврата,
Как часто мне являешься во сне,
И непонятно, чем это чревато...
Мне нравится... когда мне снишься ты,
В молитве губы шепчут твоё имя...
Когда несёшь охапками цветы,
Или с улыбкой вновь проходишь мимо.
Сон длится только несколько минут,
Я знаю,он не может длится вечность,
С рассветом сновидения уйдут...
Прольётся в душу капельками нежность...
Нам чувства от всевышнего даны,
Мы не несём ответственность за сны!
Свидетельство о публикации №112112307820
Ինչպե՞ս անեմ, չմտածեմ ես քո մասին,
Գիտեմ, թեկուզ, որ անցյալը՝ ետ չի գալու,
Ի՜նչ հաճախ ես իմ երազոմ այցի գալիս,
Ու չգիտեմ՝ այդ երազը ի՞նչ է բերում:
Երջանիկ եմ, երբ գալիս ես իմ երազում,
Շշնջում են իմ շուրթերը անունը քո,
Երբ տեսնում եմ ծաղկեփունջը ես քո գրկում,
Կամ անցնում ես լուռ ժպիտով լույսի ներքո:
Մի քանի րոպպե է տևում իմ երազը,
Ա՜խ, երազը հավիտենական չի' լինում,
Երջանկությունս տանում է լուսաբացը,
Բայց քնքշանքով է իմ էությունը հավետ լցնում:
Իսկ, զքացմունքները մեր՝ տվել է մեզ Աստված,
Եվ, պատասխանատու չե'նք դրանց դիմաց:
Роза Хастян 23.11.2012 23:31 Заявить о нарушении