Нараджаюцца вершы ў маёй галаве,
І не могуць прабіцца праз чэрап,
Я гляджу і гляджу, вакол мяне –
Брыдкая гідкая шэрань.
Я хачу напісаць пра любоў да зямлі,
пра любоў да блакіту, пра веліч.
Ды выходзіць ўсё тое, што навокал мяне –
Брыдкая гідкая шэрань!
Я хацела б вярнуцца да мінулых часоў,
У рукі зброю ўзяць і загінуць,
Каб крывёю сваёю папоўніць спіс,
Тых, каго сёння забылі.
Мо б тады маскалі не змаглі б задушыць,
Сэрцы мужных і шчырых,
І свяціла б і сёння ў сіняй вышы
Чырвань на белых крылях.
2000
Памяц па стання 1863 г
© Copyright: Татьяна Кебикова, 2012
Свидетельство о публикации №112102511394
Свидетельство о публикации №112102511394
Рецензии