Яно


Яно.

Зранку, днём, сярод начы,
Нязвана і свавольна,
Яно нясе ў далячынь,
Вандроўнікам і госцем.

Пад крылом здані незямной,
За далягляд раскрыты;
Лес, балотца, родны дом
І луг мой аксамітный,

Там, дзе пасвілі гусей
І там, дзе рыб лавілі,
І там ,дзе дзятлы на сасне
Чарвей і дуплы білі,

Дзе была дзедава гумно
І свет, цёплы, як хлеб жытны,
Нясе туды  -   хутчэй, яно  -
Пакуль, не ўсё забыта!

-22.06.12.


-


Рецензии