Последната искра згасна,
И бленот на надешта одлета...
Врз плешки немоќни тласна
Мора на неверица проклета.
Животот небаре се скожури
Се спрпелка.
Посиве се’ – и мугра и ден.
Да е да се протресам?
Да е да се проветрам?
И пак не е време, пак е блен...
Услужливо паметта ги ветви
На љубовта забравените шари,
А в гради пак срцето ми замира
Штом пламен нов ќе насети.
*препев: Чедо Цветановски
Последната искра згасна
© Copyright: Марианна Бор-Паздникова, 2012
Свидетельство о публикации №112100902566
Свидетельство о публикации №112100902566
Рецензии