Панадзiўся, i кожны год,
зайка-ласун на агарод.
Сама,бачна , вiнавата,
пакахала, вось, як брата.
Шкоды ён робiць багата.
Непрадбачанная страта.
Калi зiма i снег iдзе
ён кару яблынак грызе.
Морква зайцу не агiдна ,
упраўляецца з ёй стрытна.
Так бягуць за годам, годы...
А мне зайка да спадобы.
Усё таму, што бел цi рус
ён нагадае Беларусь!
Зайка
© Copyright: Анастасия Сазанкова, 2012
Свидетельство о публикации №112100104302
Свидетельство о публикации №112100104302
Рецензии