Машина времени по-белорусски

Марыянеткі

Твары сцёрты, фарбы цьмяны,
Ці то людзі, ці то лялькі.
Погляд так падобны на прагляд.
Я стаміўся, і чакаю.
Ў балаган вас запрашаю,
чалавечкаў лялькі дзе твараць.

Арлекіны і піраты, цыркачы і акрабаты,
Злыдзень, чый прагляд народзіць жах.
Воўк і заяц, тыгры ў клетцы -
Ўсе яны марыянеткі
Ў спрытных, спрацаваўшыхся руках.
Воўк і заяц, тыгры ў клетцы -
Ўсе яны марыянеткі,
Хоць і пляшуць побач, дзе ў нагах.

Лялек тузаюць за ніткі,
ім усмешкі, як прышыты,
клоун грае лялькам на дудзе.
І ў працэсе прадстаўлення
так стварыцца уяўленне,-
быццам лялькі скочуць  па сабе.

Эх,
да чаго ж бывае крыўдна,
Не відаць зза спіцаў шырмы
Ў цемру сходзіць нітка, дзесьці ўвысь.
Лялькі так камусьці слушны,
што мы верым прастадушна
Ў тое, што і лялька можа кпіць.
Лялькі так камусьці слушны...,
І мы верым прастадушна
Ў тое, што і мы, клубочак - высь.

Гаспадар жа гасіць свечкі.
Скончан баль, і дзіўны вечар,
Ззяе месяц белы сярод хмар.
З лялек здымуць  ніткі пільна,
І, паслаўшы  нафталіну,
Пакладуць анучамі ў куфрах.
Лялькі здымуць з ніткі тыльнай,
І, заслаўшы нафталінам,
Пакладуць з  анучамі ў куфрах.