***

І як у старым кіно, на каленях
 трымаю кошку,
палю цыгарэту..
Яна самотна глядзіць мне ў вочы, нібыта ведае,
 што мне, дарэчы,
ўжо абцяжыла жыць па канонам, быць той, што марыць і проста сядзець..
калісьці нехта сказаў, што законы , толькі для тых, хто працуе на смерць.
І сапраўды? што застАнецца потым? калі на труны патрэбна збіраць?
Калі ўвесь свет вакол, нібы за дротам.
Героі зніклі - каго шанаваць?
Гляджу  я на тлеючы попел цыгаркі і разважаю, ці можа магла б
стаць у гэтым свеце другою, ці трэцяю Жанкай,
што Д'арк, канешне.
ООО, мне б разважаць..!
Аб чымсьць зямным, больш сямейным і сталым.
Аб перспектывах і будучым шчасці,
( але не такім.. а як звыкла "жаночым").
Магчыма аб дзецях, ці мо аб праблемах,
 што тычацца працы..
Ці можа аб тым , што далей, куды крочыць?
Але зразумела, мне гэта не лезе
 ні ў сэрца, ні ў душу, ні ў галаву.
Мне б бачыць запал рэвалюцыі у свеце!
Хоць вочы адныя, хоць мелькам  іскру!
 Тады б усе ўстала на месца ,магчыма..