Не гуляйце, паэты, са смерцю!
Не рыфмуйце свой будучы скон:
Гэтак лёгка – узяць і памерці,
Калі вамі накліканы ён.
Не кідайце прароцкія словы,
Не наводзьце прадбачаннем жах.
Вашы лёсы – у вашых галовах
І ў пакінутых вамі радках.
Як напішаце – гэтак і будзе,
Што пасееце – мусіце жаць.
Потым хай не здзіўляюцца людзі,
Што ў зямле вашы целы ляжаць.
Двадцаць восемь... Ці трыдцаць... Ці сорак…
Ну нашто – у нябыт – маладым?
А за вамі сіротамі – творы,
Горкай славы задушлівы дым…
Ах, паэты – прарокі, прабачцы –
Не спяшайце заўчасна ў мурог!
Лепш сябе даўгалецце прызначце,
Ну а там… як дазволіць вам Бог…
4.10.2010
Не гуляйце, паэты, са смерцю!
© Copyright: Демьянова Татьяна Дмитриевна, 2012
Свидетельство о публикации №112070100424
Свидетельство о публикации №112070100424
Рецензии