Калі я дапішу апошні верш
І духам узнімуся над зямлёй,
Я палячу туды,
Дзе ты
Жывеш,
Каб стрэцца і развітацца з табой.
Крану цябе праменьчыкам святла,
Аблокамі пяшчоты атулю,
Каб нават і без слоў
Ты зноў
Магла
Пачуць мае нячутнае “Люблю!”
Калі ж мяне паклічуць – і збягу
адсюль у іншы свет – у небыццё,
Я буду і адтуль,
Пакуль
Змагу,
Ахоўваць, берагчы твае жыццё.
А ў дзень твайго скідання ланцугоў,
Калі ты станеш дымкай трапяткой,
Цябе сустрэну я,
Мая
Любоў,
Каб болей не развітвацца з табой…
21.05.2011
Калi я дапiшу апошнi верш...
© Copyright: Демьянова Татьяна Дмитриевна, 2012
Свидетельство о публикации №112061902096
Свидетельство о публикации №112061902096
Рецензии