Когда ни по нраву Моя тут любовь,

Что Я ль изЛукЧаю с Васишта,
Пускай обижается хам на того П.
Кто Ленин найбильСИК.

Какда излучаеш нараву сваю,
Надейся на тога, хто блишЧай.
Тады и тада ты палучыш лазу,
Шо поп в цырке ль вМИСыть. А мы лиш пакуда с ПасКуда в тюрМу.
Где ближа втаПицца,
Чым ось дзесь тьаму,
Хто мякка ва тьму, х,
Лись хрэню вавЛикПыць.

Этьа ЗасТавка пака да гуд гут,
Што льецца в Вадзима:
МядзьВедзКИ Сь пакаЖа, Х, Хрыста вам усюд.
И даж в БлагоВикЩынь.

В ИМШЭ Ш нарадЖахЕкЦар Цар прам всяМу,
Што в муках лиш гинет.
Чаго жа вяровка ось там на плоту ль
Вдавила даж псинКу Ш.

Когда никогда не бывает разЛук
В ЛукашКИ Сь са й Киска,
То эта таму лиш, шо шося в лису, х,
Падохла ат свиту Сь.

Тут Вера у нас. Ий Людь милка одна но вмиець любыты вш
Усэ ныжывэе чы й надто жывэ вж,
Шо брэшэ на Иссу К.

ХолодНые ветры
Наш ТУШ рознысэ.
Бо шо Ж, дэ той ГыцЦыльк, шо взьмэ да зарые ту сучку в красе,
Шо, мо, шось вплодыла Б.

ВыйСойКый циркОвный славЯньСьКый яхвЗык
Вець вот, в нас, колышНыъх.
Чого Ж тфёрДый знак
Вдрух ворВальСяк в ВальСык?
А? Что? То Кизка?
Да, Знак эт Руси всэй.

Мы твёрда ВАДА вот упыВся Ж. 
Так вот периДачьк ля Вылык Дэнь. Мы сеем. Мы жнём. Мы шэ с Крыш наш.
Давай жэ, давВай, сокРуШы-К Нас!


Рецензии