Натхненне

Натхненне – Радзiма,
 Набытак i страта.
Чакае магчыма
бацько;ская хата.
Бясспрэчна цярплiвы,
бязмо;ны, як рыба.
Сябро;ка з Радзiмы
Сустрэнецца хiба.
Маланкаю думкi
ня;часна спаткаюць,
Радзiмы малюнкi
Нiбыта вiтаюць.
Такая падстава –
лёс быццам смяецца.
Здрад я не жадала –
балюча на сэрцы.

Надзея
Не ;цячы ад чорнай ночы,
Але думаеш – праскочыш!
; з  светлай думкай лепей крочыць –
Да надзе;  ;се ахочы .
Няхай жыве ; вяках надзея!
Пакуль вецер у парус дзьме…
Кал; нарэшце мрэ надзея –
Смутак ваколле агарне.

Ручаёк
Жэ;жык ручаёк прачну ;ся.
Чмель пасецца на вярбе.
Грак маёнтак аглядае,
Не мае склоннасц; к ганьбе.
; што не так – перабудуе,
Адрэмантуе – першы клас!
Вясна. ; ;сё побач лiкуе.
Вясновы клопат. У добры час!
Родная мова
Вельмi мне прыемна  чуць,
Як iдзе гамонка,
Дзе гучыць роднае слова,
Любая старонка.
Але лёс наканаваны ,
; не маю права –
Больш па руску  разма;ляю,
Другая дзяржава.
даводз;цца рэдка быць
у роднай краiне,
падзiвiцца роднай мове
;з святынь святыне.

На пенсii
Я на пенсii! Зайздросцi!
Але сумна вось чагосьцi.
Раней рухомае жыццё
Паспяшае ; небыццё.
; вяселле непрыемна,
Перавожу хлеб дарэмна.
Ды здаецца яшчэ штосьцi
У куфэрку запас ёсцi:
Песня, i музыка, i жарты,
; ;спамiны мабыць варты…
Дзесьцi там на дне яна,
Та, непадкупная адна!
Што ж ёй у вочы ;сё глядзець?
Так надакучыла старэць!

Крыжы пакут
Канвеер знiшчэння, крах надзеям,
Вiхор ваенны мё; няшчадна.
Скара;ся люд лiхiм падзеям –
фашыст лiчы; мiг заба;ляльным.
Пажары, шыбiнiцы, лазнi…
Дзяльба здабытка ад ахвяр.
Суды без следства,без даказны,
Калi з ружжом, вядома цар!
Драпежнiк каркну;, стогн разда;ся…
Пара прийшла за ;сё плацiць.
З дзён жахлiвых сум заста;ся   -
 тра гiчны  момант не забыць!
Зямля крывёю набрыняла …
Як чалавек бывае лют!
Злачынства тут прайшла навала…
Крыжы пакут, крыжы пакут

На заканчэнне апошнi
Здаецца думка складна пляша,
А мова ;сеяна асе;кам.
Добра разма;ляць трэба вучыцца,
Як Цыцэрон  -  перад люстэркам.