Не страць галоўнага ў віры жыцця,
Хай бессэнсоўнымі не будуць хвілі,
Што часам вельмі хуценька ляцяць,
Бы сны ці згадкі векапомнай былі.
Сярод штодзённай звыклай мітусні
На некалькі імгненняў прыпыніся.
Паслухай неба, проста адпачні,
У цемры чалавечай не згубіся.
Каштоўнасцей адвечных не змяні
На нешта мімалётнае, пустое.
Няхай ляцяць нястрыманыя дні,
А ты заўсёды будзь самім сабою.
Не страць...
© Copyright: Надежда Петручук Филон, 2012
Свидетельство о публикации №112030301063
Свидетельство о публикации №112030301063
Рецензии
Вельмі спадабалася!
"не змяні На нешта мімалётнае, пустое"
Няхай так і будзе заўсёды!!!
Виктор Пригодич 13.04.2012 14:55 • Заявить о нарушении
"не змяні На нешта мімалётнае, пустое"
Няхай так і будзе заўсёды!!!
Виктор Пригодич 13.04.2012 14:55 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.