Чарнобыльск край
Пагасціць запрашае матуля,
Ад жыцця, ад сябе адпачыць,
Але край той бядою атулен
І на вуснах Чарнобыль гарчыць.
І зямля, і вада, і ўся ежа,
І паветра, і дождж з аблачын...
Першабытна ўсё там і свежа,
А на вуснах Чарнобыль гарчыць.
Той бяды ні ў двары, ні ў гародзе
Не заўважыў ніхто, хоць крычы,
Толькі прысмак металу--у роце
І на вуснах Чарнобыль гарчыць.
На магілах крыжы, як хто сее,
І аж глушаць усіх крумкачы,
Толькі стома і слабасць у целе
І на вуснах Чарнобыль гарчыць.
Не пачуць, і не ўбачыць, не ўзяцца...
Дзе ад гэтай загадкі ключы?
Хоць прайшло ўжо гадоў больш за дваццаць,
А на вуснах Чарнобыль гарчыць.
Пагасціць мяне просіць матуля,
У радзімым кутку адпачыць.
Зноў я ў хаце бацькоўскай утульнай
І на вуснах Чарнобыль гарчыць.
© Copyright: Ольга Шпакевич, 2012
Свидетельство о публикации №112022505695
Свидетельство о публикации №112022505695
Рецензии
С небес расплавленная синь
Грозою льет остервенело.
Черна по осени полынь.
Черна, как будто обгорела
Трава Чернобыльских равнин.
Но люди Атомом живут.
Живут и там, где Атом - рядом.
Идут к нему, всю жизнь идут.
Пусть не прошли полураспады
Лишь не напрасен был бы труд.
Дарья Зернова 25.02.2012 15:03 • Заявить о нарушении
Грозою льет остервенело.
Черна по осени полынь.
Черна, как будто обгорела
Трава Чернобыльских равнин.
Но люди Атомом живут.
Живут и там, где Атом - рядом.
Идут к нему, всю жизнь идут.
Пусть не прошли полураспады
Лишь не напрасен был бы труд.
Дарья Зернова 25.02.2012 15:03 • Заявить о нарушении