Што за лёс – быць паэтам гаротным?
Як ні б’ешся, жыццё – каламуць.
Надрукуюць, але пасмяротна –
Бы вянок на труну пакладуць.
Скажуць словы – бы кінуць каменні
Ў раскапаную зеўру зямлі.
Памянуць, ды праводзін імгненні
Не забудуць гарэлкай заліць.
Прачытаюць апошнія вершы
І “пахваляць” памерлага так:
“І ў жыцці быў нябога не першы,
І сканаў, як апошні бядак.”
Паэтыяная старонка Таццяны Дзям'янавай www.lightynna.ru
Што за лёс быць паэтам гаротным?
© Copyright: Демьянова Татьяна Дмитриевна, 2012
Свидетельство о публикации №112022005041
Свидетельство о публикации №112022005041
Рецензии