Яе вочы не зоркi на небе,
Яе вусны не каралау цвет.
Пасма воласу дротам звiсае,
I плеч скура не блiшчыць як снег.
У яе шчоках нет ружы адцення,
Не дамасскай нi белай зусiм.
Не фiялкавы пах, нi адзенне,
Усе так проста увогул ва усiм.
I няма у яе лiнiях складу,
Не зiхае звязда сродзь вачэй.
I хада яе проста i сцiпла,
Постаць зусiм не лебедзя шэй.
Аднак мне не знайсцi у цэлым свеце,
Ту што будзе да сэрца мiлей...
Санет 130 Шэкспiра на беларускай мове
© Copyright: Антон Девицын, 2012
Свидетельство о публикации №112021005328
Свидетельство о публикации №112021005328
Рецензии