Журегиме
Журегім , неге мені мазалайсын,
Тулайсын, тыпыршисын, жазалайсын.
Каншама туласан да, толкысан да,
Барібір менсіз олен жаза алмайсын.
Журегім, алде менін кінамшіл ма ?
кушагын айкара ашкан шын асылга.
Алдымда алі талай асулар бар,
Журегім, соган сіра шыдайсын ба ?
Журегім , булкынасын асау атша,
Тусердей ала куйын бір шабыска.
Акыннын жугі де ауыр, жолы да узак,
Шыдаймын ба сол секілді жыр жарыска.
Журегім, сіра мені кіналама ,
колымнан келгенінше жазам жырда.
оленнен ою орнек курастырам,
Кеудемде жалындап сен турганында.
Журегім , бугін маган аландама,
Келіпті шабыт кусы жыр багыма.
Бугін мен соны гана аялаймын,
айтпесе кашан келед ол тагы да.
Зергердей оз буйымын айшыктаган,
оленнен мен де озімше айшык курам.
аркімнін озі шыгар биігі бар,
Сол шынга шыгамын деп кулаш урам.
* * *
© Copyright: Дуйсенбы Кадырбеков, 2012
Свидетельство о публикации №112020905356
Свидетельство о публикации №112020905356
Рецензии