***

Мужык  Літвы, - ласы да пугі,
Рукі дыктата з бізуном.
Паўзе нібыта валацуга
Са шклянкай поўнаю пітвом.

Тужлівую пяе ён песьню
Пра свой гаротны, цяжкі лёс.
Мужык! А хто цябе пакрыўдзіў?
Прымусіў хто цябе да слёз?

Стаіць мужык.Стаіць ён моўчкі.
Бо  мову сэрдца адняло...

Дубы - філосафы ў маўчанні,
Займелі мудрасьць на вякі.
Калі  зсякаюць ў лесе дрэва
Ў іх адрастаюць языкі !
І тым яны сябе ратуюць...

 Менск 2011


Рецензии