***
Рукі дыктата з бізуном.
Паўзе нібыта валацуга
Са шклянкай поўнаю пітвом.
Тужлівую пяе ён песьню
Пра свой гаротны, цяжкі лёс.
Мужык! А хто цябе пакрыўдзіў?
Прымусіў хто цябе да слёз?
Стаіць мужык.Стаіць ён моўчкі.
Бо мову сэрдца адняло...
Дубы - філосафы ў маўчанні,
Займелі мудрасьць на вякі.
Калі зсякаюць ў лесе дрэва
Ў іх адрастаюць языкі !
І тым яны сябе ратуюць...
Менск 2011
Свидетельство о публикации №112011407438