У які ўжо раз выходжу з дому,
І бачу - зноў паўсюль вясна.
Але ўсё роўна ўваходжу ў кому...
Тут не мая, тут не яна...
Хачу я бачыць беларусаў...
Але краіна не мая:
Расею бачу, бачу прусаў.
Не, Беларусь, не блізкая.
Ну зразумей жа, кут мой родны...
Адкуль ідзе твой лёс, зямляк?
-З Расеі? -Тьфу ты, сябр сонны...
Хопіць ужо спаць, як можна, як?
Патрэбна памятаць ужо, дружа.
Не русскі ты і не паляк.
Ты беларус, як Вітаўт быў жа.
Як Каліноўскі. Гэта - знак.
І не спрачайся са мной, родны.
Яны зрабілі больш, чым ты,
Але ўсё, каб ты, халодны,
Не забываў сваёй бяды.
Няшмат свайго
© Copyright: Цирлин Евгений, 2012
Свидетельство о публикации №112010801260
Свидетельство о публикации №112010801260
Рецензии