СКУШаець, моЖя-К, Конь гахСукДарСфейНы Ж.
А то талКуйЕм тоКИ Сь от с ВасьКам:
Ах, як жах даци царам в СиБир Ж...
Камень з Гары Ж:
Я ж вам аддзячу!
Дружна працуем мы ўсе грамадою,
Знацца не знаем з горам-бядою.
А калi часам бывае нястача,
На адной ножцы Козлiкам скачам.
Вось стары Кося, хоць з барадою,
Сеў у клапоце, бо дома доюць.
Што нi заробе, ўсё i адымуць.
Прыйдзецца з торбай распальваць прымус!
Можа, ў вас, людзi, ёсць хоць запалкi?
Бо зiмка студзiць, ды вельмi шпарка!
Я ж вам аддзячу: вальсiк станцую.
Мо, гэту Клячу вецер не здуне?
Больш буду рады, калi хто знойдзе
Што-небудзь з ваты, каб сагрэць косцi.
Калi ж хто мае дробну капусту,
То атрымае танец па густу!
Некалi быў я Коцiкам дзiкiм.
I ганарыўся сiлай вялiкай.
Зараз жа, браткi, шкурка ды косцi.
Хоць бы аладку, можа, дасць хтосьцi?
28. 11. 2005, я/с, 8. 45 – 9. 15
Зараз Мы Сцих вам да па-татарСку Ш!
© Copyright: Васыль Брыль-Кобзар, 2012
Свидетельство о публикации №112010700779
Свидетельство о публикации №112010700779
Рецензии